Opis
Bajka „Wilk i żuraw” to część animalistycznych bajek w cyklu „Opowieści dla starszaków”. Młody żuraw był najzwyklejszym długoszyim żurawiem, który wiosną wykluł się z jajka, przez całe lato rósł pod troskliwą opieką rodziców, aż wyrósł na bardzo sympatycznego młodzieńca. Niestety miał kiełbie we łbie i wciąż interesowały go dziecinne figle. Zawsze coś musiał spsocić, wszystko dla żartu i zabawy.
W życiu już tak jest, że psoty mogą się źle kończyć. Tym razem było podobnie, bo żuraw natknął się na wilka, który akurat zajadał swój obiad. Zostały mu już same kości, ale cóż tam kości dla wilczych zębów. Jedna po drugiej przepadały miażdżone wilczymi szczękami, aż przerażający trzask słychać było daleko. Wszystkie zwierzęta pochowały się do swoich kryjówek – na wszelki wypadek. Tylko ciekawski żuraw musiał sprawdzić, co się dzieje. A co się działo opisuje właśnie bajka „Wilk i żuraw”.
Otóż jedna z kości utkwiła wilkowi w gardle. Krztusił się i kasłał, ale kostka mimo wszystko wyjść nie chciała. Zmęczył się siwy wilczur, zasapał, aż bezradny usiadł pod sosną i wyć zaczął przeraźliwie. I wtedy zobaczył żurawia.
– Hej ty, żuraw! Chodź no tu – powiedział takim tonem, że żuraw nie miał najmniejszej wątpliwości, co ma robić – Wyciągnij mi kość z gardła, a wynagrodzę cię sowicie.
Jak myślicie? Czy żuraw odważył się włożyć głowę do wilczej paszczy, aby stamtąd wyjąć zakleszczoną kostkę? Wystarczy posłuchać, a bajka „Wilk i żuraw” rozwieje wątpliwości czy żuraw to zrobił, czy nie i czym to się dla niego skończyło.
