Odebrałem telefon od znanej naturopatki. Tak się przedstawiła, choć bardziej poprawnym określeniem byłoby „naturoterapeutka”. A właściwie jest byłą naturoterapeutką, bo po latach pomagania ludziom zrezygnowała z tej drogi. Powód? Narastające cierpienie, gdy pacjenci ignorowali jej zalecenia, a czasem nawet umierali. Kiedy przeczytała w moim poście, że jakoś sobie z tym radzę, zapytała jakim cudem?!
Tu nie potrzeba cudu, wystarczy odrobina pokory. Też przez to przechodziłem, kiedy wydawało mi się, że mogę wszystkich uszczęśliwić i każdemu pomóc. Nie da się panie majster! A jeśli będziesz uważała, że się da, to się zatracisz. Byłem nawet na tyle bezczelny, że traktowałem wybiórczo zgłaszających się po pomoc – z rakiem tak, z pryszczem na dupie – nie! Życie nauczyło mnie pokory i już nie wybieram. Mam termin – przyjmuję, nie mam terminu – trudno. Pokora to nie opcja, to konieczność.
Trzeba pamiętać, że wszyscy umrzemy. Problem w tym, że nie wiemy, kiedy. Ta niepewność jest jak tykający zegar, który przypomina, że czas to nasze najcenniejsze dobro. Jak długo jeszcze możemy zajmować się pierdołami? Według swojej oceny rzecz jasna, bo to, co dla mnie jest pierdołą, dla kogoś innego bywa sensem życia. Może więc pryszcz na dupie jest dla kogoś większym dramatem niż dla kogoś innego rak z przerzutami. Nie wchodzę już w rolę Boga, żeby o tym decydować.
Zachęcam również czytelników, abyście się zastanowili, co jest dla Was pierdołą, a co nie. Nie zapominaj, że Twoje osiągnięcia i sukcesy nie będą miały znaczenia gdy przyjdzie po Ciebie zegarmistrz światła purpurowy. Nie zapyta o Twój majątek, dyplomy, medale, ale związki, jakie stworzyłaś/eś! O talent, który Cię przywiódł na tę planetę! Czy poświeciłaś/eś mu wystarczająco dużo wysiłku? A może pozwoliłeś, by rozmył się w wirze codzienności?
Nikogo nie obchodzi, jak trudne było, a może wciąż jest Twoje życie, bo Ty jesteś jego autorką czy autorem. Kiedy przyjdzie czas podsumowań, przyjrzysz się swojej historii życia. Ale póki co wciąż piszesz jej kolejne rozdziały, dlatego warto określić swoje priorytety. Czas jest jednym z najcenniejszych atutów, jakimi dysponujesz. Każdy nowy rok przypomina mi o tym coraz dobitniej. Mamy moc i odpowiedzialność, aby decydować, co zrobimy z czasem, który jeszcze mamy. Wybierajmy mądrze, bo zegar nie czeka.
