Czasami mnie to bawi, ale częściej przeraża gdy ludzie spierają się, a nawet kłócą w sprawie rzeczywistości, która ich otacza. Chociaż obserwują to samo, widzą coś diametralnie innego. Jedni widzą kwitnące róże w ogrodzie życia, inni zaś jedynie kolce. Skąd ta różnica? Zrozumienie tego fenomenu to jak odnalezienie złotego środka między Einsteinem a Dalajlamą, bo ilu ludzi – tyle rzeczywistości.
Rzeczywistość jest jak las pełen grzybów. Jedni znajdą smakowite borowiki, inni natkną się na trujące muchomory. To, co widzimy, jest odbiciem naszego wnętrza. Każdy człowiek kroczy po swojej własnej ścieżce kwantowej, która prowadzi go przez labirynt emocji, myśli i doświadczeń. I tutaj tkwi sekret: nie ma jednej rzeczywistości. Istnieje nieskończona ilość ścieżek kwantowych, które czasem przecinają się, innym razem biegną równolegle, a jeszcze innym – drastycznie się rozchodzą.
Może jeszcze inaczej: Wyobraźmy sobie, że życie to ogromna sieć autostrad kwantowych. Każda decyzja, każde uczucie to jak wybór nowego zjazdu lub skrzyżowania. Czasem wybieramy kręte drogi, pełne wybojów, a czasem szerokie, gładkie arterie. Jedni wybierają widok na pola malowane zbożem rozmaitem, inni na ponure pejzaże zasyfionych przedmieść i nawet nie wiedzą, że sami to podświadomie wybrali. Myślą, że nie mają wyboru i droga, którą idą, jest jedyną możliwą. Ależ to bzdura!
Każdy z nas ma w sobie moc, by zmienić swoją ścieżkę kwantową i wędrować inną. Jednak nie jest to zadanie dla leniwych. Zmiana wymaga świadomego wysiłku i zaawansowanego rozwoju duchowego. Możesz skierować nasze życie na zupełnie nowe tory, ale potrzeba na to wewnętrznej transformacji. Jak mówił mądry Zenon z Kitionu, nie chodzi o to, co Ci się przydarza, ale jak na to reagujesz.
W miarę jak rozwijasz swoją duchowość, uczysz się zmieniać ścieżki kwantowe celowo. Przestajesz być niewolnikiem przypadkowych myśli i zaczynasz kreować swoje życie świadomie. Wtedy świat staje się miejscem pełnym możliwości, a nie polem minowym, przez które trzeba się przedzierać. Gdy już zrozumiesz, że to, co postrzegasz, jest tylko cieniem Twoich myśli i emocji, stajesz się mistrzem własnego losu. Stajesz się malarzem, którzy codziennie tworzy nowy obraz. Jednego dnia może to być pejzaż pełen słońca i kwiatów, a innego – burzowe niebo z piorunami. Ale proszę Cię, weź to sobie głęboko do serca – to Ty trzymasz pędzel!
p.s.
Wracamy do starych terminów publikacji, czyli do godziny dziewiątej, mniej więcej. Nie będę zwracał uwagi na zalecenia internetowych guru, bardziej interesują mnie moi internetowi przyjaciele. Skoro odpowiada Wam dziewiąta, to umawiam się z Wami na dziewiątą, na dziewiątą tak jak dziś!
